Ode to the Dove, III

אָדע צו דער טויב
(פּאָעמע אין צען טיילן)
אברהם סוצקעווער
1954

III

בלעטל פּאַפּיר, ביסט אַ דענקמאָל, אַ נעסט בויט די טויב אין דײַן חומר,

בלעטל, אין דיר, ניט אין מאַרמאָר, איז אייביק דאָס פּנים פֿון טרוימער,

דאָ, צווישן אָפּקלאַנגען רויע, פֿאַרזונקענע, ליימענע פֿאָרמען,

זאַמל איך זילבערנע זילבן, צו קענען מײַן טײַבעלע קאָרמען.

זונפֿאַרגאַנג זינגט אין אַ לעמפּל. און אונטערן מאַגישן לעמפּל

בוי איך פֿון ביינערנע קלאַנגען, באַגאָסן מיט בלוט מײַנס - אַ טעמפּל.

ע ר האָט דאָס וואָרט ניט דערזונגען, אַזוי איז דאָס וואָרט ניט-דערשליפֿן!

גליט דער וווּלקאַן פֿון פּאָעזיע פֿאַרזיגלט אין בראָנזענע טיפֿן.

דאָ, מיט דער פּען, דיריזשיר איך אַן אייגענע, שטילע קאַפּעליע:

קומען אין רעגן נשמות און טריפֿן אַרײַן דורך דער סטעליע.

קאַרשן, פֿאַרמויערט אין ביימער, באַפֿעל איך צו בײַטן די ערטער,

קומען אויף פּורפּורנע פֿיסלעך צו לעבן ווי קאַרשן אין ווערטער.

ווײַזט זיך אין טעמפּל אַ וואָרעם, אַזאַ צויבערײַ איז אים פֿרעמדלעך.
אמתע קאַרשן אין ווערטער צעראַצן זײַן גומען ווי זעמדלעך.
וואָרקעט די טויב ווי אַ שוועסטער: באַפֿעל, זאָלן קומען די קאַרשן,
ד ו ביסט דער מאָס און דער מעסטער, פֿאַרשוווּנדענע זעונגען ירשן!

Ode to the Dove
(poem in ten parts)
Avrom Sutzkever
1954

III

Dove builds a nest in your substance, paper: you are a memorial.
Paper, in you, not in marble, the face of the dreamer's immortal, 

Here, among the raw echoes, among the sunken clay forms

I collect silvery syllables to bring to my dear dove and feed her.

Sunset is in a lamp singing. Under that magical lamp 

I’m building with bonesounds, watered with my blood - a temple.

He hasn't yet sung the last word! So the last word’s not sharpened yet.

Under seal, the volcano of poetry glows in bronze depths.

Here with this pen I'm conducting my own quiet band:
They’re dripping down in through the ceiling: souls in the rain.
Change places! I order the cherries walled up in the trees.
Purple legs rise up to live in the words like the cherries.

In the temple a worm now. To him such enchantment is foreign.
Genuine cherries in words are scratching his palate like sandgrains.
Sisterly coos the dove: Make cherries come, give the order!
You are the measure and measurer, of all vanished visions the heir!

Grandfather finds out at night

From My Grandfather's Pen (1968-69)

Grandfather finds out at night:
He fled to America,the first-born son.
Grandfather finds out at night:
The youngest girl, seventeen, gone.

Grandfather finds out at night:
His father, Crown of Amdur, gone to his rest.
Grandfather finds out at night:

His kiddush wine is gall to the taste.

Grandfather finds out at night:

Something in his body frustrates him.
Grandfather finds out at night:
Next year his pen will be without --

So faster
Bring letters together
In permutation.

Ode to the Dove, II

אָדע צו דער טויב
(פּאָעמע אין צען טיילן)
אברהם סוצקעווער
1954

II

קלאַנגען אין ליפּן געפֿאַנגען, ווי פּערל אין ימיקע שלעסער,
שטומען שוין טויזנטער יאָרן, און איבער דער שטומקייט - אַ מעסער.
- טײַבעלע, קינד פֿון דער קינדהייט, גיב לשון די ליפּן, גיב לשון,
ווער דאָס געוויין פֿון די קלאַנגען, אַניט איז אַ חלום פֿאַרלאָשן...

פּלוצעם - אַ קוש מײַנע ליפּן. ווער בין איך, ווו בין איך? די שלעסער
שליסן אַליין זיך פֿונאַנדער. די שטומקייט - צעשניטן פֿון מעסער.
פּערל און פּערל און פּערל, מיט ימיקע רוישן געהיימע,
רעגענען שוין פֿון די ליפּן, ס'באַפֿאַלט מיך אַ פּערלנע אימה.

...גרילן, ווי שוסטערלעך, קלאַפּן די גראָזן אַרײַן אין מײַן שטערן,
ס'קומט אויפֿן בוידעם אַ לאָנקע און לאָזט אויף מײַן באַק אירע טרערן.
ס'קרייען געקוילעטע הענער לכּבֿוד אַ רגע פֿון טרויער.
שנייען צעגאַנגען גיסן געצונדענעם ספּירט אין מײַן אויער.

ווער האָט פֿאַרשיכּורט די פֿינגער, זיי זאָלן באַשאַפֿן אַ שורה:
"אַלע וואָס ענדיקן לעבן פֿאַרזייען אין מיר זייער גבֿורה!"
- טײַבעלע, האָסט מיר געשאָנקען אַ בלעטל פּאַפּיר ווי אַ שפּיגל,
האָסט מײַנע ווערטער וואָס בלאָנקען מיר איבערגעשפּרייט מיט די פֿליגל!

Ode to the Dove
(poem in ten parts)
Avrom Sutzkever
1954

II

Trapped on the lips are sounds, like pearls of forts oceanate
are mute for thousands of years, and over the muteness - a blade.
"Dove darling, childhood's child, let the lips speak, give them speech
Become now the cry of the sounds, or else the dream is extinct..."

A sudden kiss on my lips. Who and where am I? Finally
The locks all unlock themselves. Muteness is cut by a knife.
Pearls, pearls, and pearls, with secret rushes of sea
Raining from my lips now. A pearly terror attacks me.

Crickets -- shoemakers -- hammer their grass in my forehead.
Tears on my cheeks from the meadow coming into my attic.
Slaughtered, the hens are now calling out, honoring mourning.
Melted snows pour their spirit into my ear, ignited.

Who intoxicated the fingers and made them write the line
"The heroics of those done with living are all in me sown!"
My dove, you gave me a sheet of paper - a mirror.
The dazzling words of mine your wings spread over me.

II, 4

Who intoxicated the fingers and made them write the line
"In me the strength of those who finished living is sown!"
My dove, you gave me a sheet of paper - a mirror.
The dazzling words of mine your wings spread over me.

II, 3

Crickets, like shoemakers, hammer their blades of grass into my forehead.
Tears on my cheeks from the meadow that's coming down into my attic.
Slaughtered, the hens are now calling out, honoring mourning.
Melted snows pour their spirit into my ear, ignited.

II, 2

A sudden kiss on my lips. Who and where am I? Finally
The locks all unlock themselves. Muteness is cut by a knife.
Pearls, pearls, and pearls, with secret rushes of sea
Raining from my lips now. A pearly terror attacks me.

Really lame first-stanza translation

Sounds trapped on the lips, like pearls of forts oceanate
are mute for thousands of years, and over the muteness - a blade.
"Dove darling, childhood's child, let the lips speak, give them speech
Become now the cry of the sounds, or else the dream is extinct..."

Help me out here. This is really shitty.