Ode to the Dove (II) [original, preparatory to translating]

II

קלאַנגען אין ליפּן געפֿאַנגען, ווי פּערל אין ימיקע שלעסער,
שטומען שוין טויזנטער יאָרן, און איבער דער שטומקייט - אַ מעסער.
- טײַבעלע, קינד פֿון דער קינדהייט, גיב לשון די ליפּן, גיב לשון,
ווער דאָס געוויין פֿון די קלאַנגען, אַניט איז אַ חלום פֿאַרלאָשן...

פּלוצעם - אַ קוש מײַנע ליפּן. ווער בין איך, ווו בין איך? די שלעסער
שליסן אַליין זיך פֿונאַנדער. די שטומקייט - צעשניטן פֿון מעסער.
פּערל און פּערל און פּערל, מיט ימיקע רוישן געהיימע,
רעגענען שוין פֿון די ליפּן, ס'באַפֿאַלט מיך אַ פּערלנע אימה.

...גרילן, ווי שוסטערלעך, קלאַפּן די גראָזן אַרײַן אין מײַן שטערן,
ס'קומט אויפֿן בוידעם אַ לאָנקע און לאָזט אויף מײַן באַק אירע טרערן.
ס'קרייען געקוילעטע הענער לכּבֿוד אַ רגע פֿון טרויער.
שנייען צעגאַנגען גיסן געצונדענעם ספּירט אין מײַן אויער.

ווער האָט פֿאַרשיכּורט די פֿינגער, זיי זאָלן באַשאַפֿן אַ שורה:
"אַלע וואָס ענדיקן לעבן פֿאַרזייען אין מיר זייער גבֿורה!"
- טײַבעלע, האָסט מיר געשאָנקען אַ בלעטל פּאַפּיר ווי אַ שפּיגל,
האָסט מײַנע ווערטער וואָס בלאָנקען מיר איבערגעשפּרייט מיט די פֿליגל!

[מקור-טעקסט גענומען פֿון כינוס דומיות, מבחר שירים (אַ פֿאַרזאַמלונג פֿון שטילקייטן, אָפּקלײַב פֿון פּאָעמעס), תרגם ב. הרשב, ערכה נ. דרורי-פרמן, עם עובד 2005.]

Ode to the Dove: Harshav's full English translation on-line

This doesn't mean that I'm going to abandon my effort. But I think you should look at it and enjoy.

I've altered my own translation of part I just a bit where I think Harshav's is better, but I'm not going to look at his take on the other cantos until I've gotten to them myself. Whenever that may be.

Ode to the Dove (I)

אָדע צו דער טויב
(פּאָעמע אין צען טיילן)
אברהם סוצקעווער
1954

I

זעלטן, אַ מאָל אין דער קינדהייט, באַווײַזט זיך קאָליריק און בלענדיק
אונטער די שטערן אַ מלאך, זײַן ניגון וועט נאָכשפּילן שטענדיק.
האָט זיך באַוויזן -- אַנטרונען אויף יענער זײַט וועלטישן גדר,
איבערן היימישן קוימען אַ סימן געלאָזן -- אַ פֿעדער.

גאָר ניט קיין פּשוטער מלאך, ווי קומט אים אַ ייִנגל אין זינען?
ווונדער! אַ טויב איז די פֿעדער אין שנייען-מאַגנעט פֿון באַגינען.
פֿלאַטערט די טויב ערשט-געבוירן, צו לערנען זיך -- ניט קיין סעקונדע,
ביזקל זי פֿאַלט בײַ זײַן גאַניק אין זילבערנע שוועבונגען רונדע.

פֿינגערשע נעסטן פֿון ייִנגל דערוואַרעמען זי און זיי קושן.
וואָרקען מיט זוניקן אָטעם אויף ס'נײַ אירע שניייִקן פּליושן.
לערנט דער ייִנגל זי פֿליִעו, אַ פּיק טאָן ווי אַרבעס דעם נעפּל.
-- האָסט מיך געראַטעוועט, ליבער, -- דערלאַנגט זי אַ קנייטש מיטן קעפּל --

וואָסער מתנה פֿאַרלאַנגסטו, נאָר שלאָג זיך ניט לאַנג מיט דער דעה,
אפֿשר דעם סוד פֿון מײַן ווײַסקייט, אַן אייביקן שניי, אַ קמיע?
ענטפֿערט דער ייִנגל בגילופֿין: מײַן ליבינקע, בין איך דיר טײַער,
קום, אַז אַ מאָל כ'וועל דיך רופֿן אין רעגן אין שניי און אין פֿײַער.

Ode to the Dove
(poem in ten parts)
Avrom Sutzkever
1954

I

Rarely, but once in a childhood, an angel appears with its colors
Dazzling, always with melody following, under the stars.
Came from the other side, reappeared over world’s barrier,
Disappeared over the chimney, a sign left the family: a feather.

No simple angel. So how did she come to alight on a boy?
A wonder! A dove is the feather. A dawn now with magnets of snow.
Newborn dove fluttering -- just learning – not even a second,
Fell she then, fluttering, right on his porch, silver, round.

Finger-nests of the boy warming her up now. They kiss her.
Cooing again with her sunshine breaths: her snowy plush. Her
Boy teaches her flying, picking at mist like at peas.
Dear one – she crooked her head to the boy – now that you’ve saved me,

What sort of gift would you like now, and don’t hesitate.
Secret of whiteness (mine), snow everlasting, an amulet?
“Darling,” he answers her drunk with joy, “I'm your desire?
Come to me if I call. Come in the snow, rain, and fire.”

English: Zackary Sholem Berger