II
קלאַנגען אין ליפּן געפֿאַנגען, ווי פּערל אין ימיקע שלעסער,
שטומען שוין טויזנטער יאָרן, און איבער דער שטומקייט - אַ מעסער.
- טײַבעלע, קינד פֿון דער קינדהייט, גיב לשון די ליפּן, גיב לשון,
ווער דאָס געוויין פֿון די קלאַנגען, אַניט איז אַ חלום פֿאַרלאָשן...
פּלוצעם - אַ קוש מײַנע ליפּן. ווער בין איך, ווו בין איך? די שלעסער
שליסן אַליין זיך פֿונאַנדער. די שטומקייט - צעשניטן פֿון מעסער.
פּערל און פּערל און פּערל, מיט ימיקע רוישן געהיימע,
רעגענען שוין פֿון די ליפּן, ס'באַפֿאַלט מיך אַ פּערלנע אימה.
...גרילן, ווי שוסטערלעך, קלאַפּן די גראָזן אַרײַן אין מײַן שטערן,
ס'קומט אויפֿן בוידעם אַ לאָנקע און לאָזט אויף מײַן באַק אירע טרערן.
ס'קרייען געקוילעטע הענער לכּבֿוד אַ רגע פֿון טרויער.
שנייען צעגאַנגען גיסן געצונדענעם ספּירט אין מײַן אויער.
ווער האָט פֿאַרשיכּורט די פֿינגער, זיי זאָלן באַשאַפֿן אַ שורה:
"אַלע וואָס ענדיקן לעבן פֿאַרזייען אין מיר זייער גבֿורה!"
- טײַבעלע, האָסט מיר געשאָנקען אַ בלעטל פּאַפּיר ווי אַ שפּיגל,
האָסט מײַנע ווערטער וואָס בלאָנקען מיר איבערגעשפּרייט מיט די פֿליגל!
[מקור-טעקסט גענומען פֿון כינוס דומיות, מבחר שירים (אַ פֿאַרזאַמלונג פֿון שטילקייטן, אָפּקלײַב פֿון פּאָעמעס), תרגם ב. הרשב, ערכה נ. דרורי-פרמן, עם עובד 2005.]
קלאַנגען אין ליפּן געפֿאַנגען, ווי פּערל אין ימיקע שלעסער,
שטומען שוין טויזנטער יאָרן, און איבער דער שטומקייט - אַ מעסער.
- טײַבעלע, קינד פֿון דער קינדהייט, גיב לשון די ליפּן, גיב לשון,
ווער דאָס געוויין פֿון די קלאַנגען, אַניט איז אַ חלום פֿאַרלאָשן...
פּלוצעם - אַ קוש מײַנע ליפּן. ווער בין איך, ווו בין איך? די שלעסער
שליסן אַליין זיך פֿונאַנדער. די שטומקייט - צעשניטן פֿון מעסער.
פּערל און פּערל און פּערל, מיט ימיקע רוישן געהיימע,
רעגענען שוין פֿון די ליפּן, ס'באַפֿאַלט מיך אַ פּערלנע אימה.
...גרילן, ווי שוסטערלעך, קלאַפּן די גראָזן אַרײַן אין מײַן שטערן,
ס'קומט אויפֿן בוידעם אַ לאָנקע און לאָזט אויף מײַן באַק אירע טרערן.
ס'קרייען געקוילעטע הענער לכּבֿוד אַ רגע פֿון טרויער.
שנייען צעגאַנגען גיסן געצונדענעם ספּירט אין מײַן אויער.
ווער האָט פֿאַרשיכּורט די פֿינגער, זיי זאָלן באַשאַפֿן אַ שורה:
"אַלע וואָס ענדיקן לעבן פֿאַרזייען אין מיר זייער גבֿורה!"
- טײַבעלע, האָסט מיר געשאָנקען אַ בלעטל פּאַפּיר ווי אַ שפּיגל,
האָסט מײַנע ווערטער וואָס בלאָנקען מיר איבערגעשפּרייט מיט די פֿליגל!
[מקור-טעקסט גענומען פֿון כינוס דומיות, מבחר שירים (אַ פֿאַרזאַמלונג פֿון שטילקייטן, אָפּקלײַב פֿון פּאָעמעס), תרגם ב. הרשב, ערכה נ. דרורי-פרמן, עם עובד 2005.]
